Priroda definitivno nije “ljubazna” prema ljudskom tijelu nakon smrti. Ipak, dani prirodnog raspadanja zamjenjeni su “savremenim ritualima smrti”.
Proces raspadanja možemo odloŽiti balzamovanjem pri čemu se tJelesne tečnosti zameJnjuju konzervansima.
Kremiranje je takođeR još jedan od načina pri čemu se tIJelo uništava na temperaturama preko 2.000 stepeni celzijusa, nakon čega se pretvara u pepeo.
Čak i u najstarijoj prošlosti ljudi su poznavali neke načine kremiranja ili sprečavanja raspadanja tela.
Šta se to zapravo događa nakon smrti?
Postoji nekoliko vrlo čudnih, skoro jezivih procesa koji se dešavaju nakon smrti.
Najprije se naše ćelije naglo otvaraju. Proces razgradnje počinje samo nekoliko trenutaka nakon smrti. Kad srce prestane da kuca, doživljavamo tzv. algor mortis kada temperatura tijela pada na oko 1.5 stepeni celzijusa svaki sat dok ne dosegne sobnu temperaturu. Krv postaje kisela i to uzrokuje da se ćelije rastvaraju i počinje pražnjenje enzima u tkivu što dovodi do toga da ćelije same sebe “probavljaju”.
Tijelo postaje bijelo i ljubičasto. Gravitacija čini svoje i ostavlja trag na ljudskom tijelu u prvim trenucima smrti. Dok ostatak tijela postaje blijed, teške crvene krvne ćelije premještaju se na djelove koji su najbliži zemlji. To je posljedica prestanka cirkulacije. Rezultat su ljubičaste mrlje koje se zovu i livor mortis i prema njima mrtvozornici utvrđuju tačno vrijeme smrti.
Kalcijum čini da se mišići grče i zbog toga tijelo postaje ukočeno i teško ga je pomjeriti. To se naziva rigor mortis i obično nastupa oko tri-četiri sata nakon smrti, a nestaje nakon 48 sati. Proces se odvija zbog pumpe u membranama mišićnih ćelija koje regulšu kalcijum. Kad te pumpe prestanu raditi, kalcijum poplavi ćelije što uzrokuje ukočenost mišića.
Organi će nakon smrti samo sebe probaviti. Truljenje je proces kada tijelo počinje da izgleda kao u zombi filmovima, i ta faza uslijedi nakon rigor mortisa. Ovu fazu je moguće odgoditi balzamovanjem, ali će se ipak na kraju organi početi raspadati. Za to su krivi mikrobi koji otkrivaju enzime i učine svoje nakon čega tijelo bukvalno počinje da biva zeleno. Milioni bakterija koji su tokom života boravili u crijevima i tijelu čoveka tada počinju da oslobađaju spojeve poput putrescina i kadaverina koji su krivi za miris smrti, tj. neugodni miris.
Nakon truljenja i propadanja organa, tijelo će se pretvoriti u kostur. Međutim, neki se odluče da taj proces zaustave – balzamovanjem. Ako tijelo dođe u kontakt s hladnom vodom ili nekim drugim materijalom, može razviti adipocer – mastan, voštani materijal dobijen od bakterije koja razara tkiva. Adipocer funkcioniše kao prirodni konzervans na unutrašnje organe. Balzamovanje se sprovodi kroz dva postupka – prvo se tijelo ispuni konzervansima kao što su formaldehid i glutaraldehid. Nakon toga se isprazni želudac.
Bilo kako bilo, na kraju se svi vraćamo zemlji – kroz pepeo, balzamovani, ili nekako drukčije – svejedno.
Pogledajte šta se sve dešava u tijelu nakon smrti.
