Danas se navršava 35 godina otkako je preminuo nekadašnji doživotni predsjednik SFRJ Josip Broz Tito. Isto toliko godina Tito je proveo na čelu SFRJ (DFJ i FNRJ).
Josip Broz Tito, neprikosnoveni vođa i predsjednik Saveza komunista Jugoslavije, maršal, vrhovni komandant i doživotni predsjednik Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije, države stvarane u moru krvi tokom 20. vijeka, koja ga je nadživjela samo jedanaest godina, umro je 4. maja 1980. godine, u 15.05 u bolnici u Ljubljani.
U ondašnjoj Palati CK SKJ, u koju je Tito ušao samo jednom, 1966.godine, kada je objekat sagrađen, a onda rekao da ga u to zdanje u kome se danas nalazi tržni centar „Ušće” nikada više ne zovu, pošto mu se nije dopalo, tu je bio smješten važan obavještajni centar. Od kada je, poslije dočeka Nove 1980. godine Tito bio smješten u bolnicu, u pomenutom centru su sa strepnjom, pod stresom, očekivali jednu šifrovanu poruku iz Ljubljane: „Utakmica je počela”.
Bio je to znak da je Tito preminuo, a pedesetak svjetskih televizijskih mreža je direktno prenosilo ispraćaj Titovih posmrtnih ostataka do Kuće cvijeća, u krugu Užičke 15 na Dedinju.
Tito je imao nesumnjivo veliki ugled u svijetu. Bio je i jedan od osnivača Pokreta nesvrstanih, što je u tadašnjim međunarodnim okolnostima imalo veliki značaj. U unutrašnjoj politici ostavio je ustrojstvo koje se se na kraju pokazalo kao neodrživo – Ustav iz 1974. godine, a specifičan sistem konsenzusa predstavnika republika i pokrajina pokazao se kao nerješiv problem kada se raspao Savez komunista Jugoslavije, na XIV vanrednom kongresu u januaru 1990.
Rođen je Kumrovcu, u hrvatskom Zagorju 1892. godine, u mješovitoj hrvatsko-slovenačkoj porodici, a kao austrougarski kaplar učestvovao je u Prvom svjetskom ratu. Ranjen je i zarobljen u Rusiji 1915. godine, pa je izvjesno vrijeme bio zarobljenik, a u njegovim zvaničnim biografijama navođeno je da je učestvovao i u Oktobarskoj revoluciji.
U Kraljevinu Srba, Hrvata i Slovenaca vratio se krajem 1920. godine, kada je postao član Komunističke partije, a 1937. njen generalni sekretar, poslije smjenjivanja i strijeljanja Milana Gorkića. Radio je 1936-1937. u Kominterni u Moskvi, u vrijeme kad je likvidiran znatan broj jugoslovenskih komunističkih prvaka.
Kao vođa KPJ predvodio je u Drugom svjetskom ratu Partizanski pokret, odnosno Narodnooslobodilačku vojsku a iz rata je izašao kao legendarni vođa.
Osim borbe protiv okupatora, jedinice pod njegovom komandom sprovele su komunističku revoluciju – tokom i nakon Drugog svjetskog rata. U zanosu revolucionarne “pravde” nestale su desetine hiljada nekomunista – pod maskom “borbe protiv saradnika okupatora”, čime je u stvari uništen čitav tadašnji građanski sloj.
Tito je ostao upamćen i po tome što je 1948. godine odbio Staljinov pritisak, odnosno Rezoluciju Informbiroa komunističkih partija, nakon čega je decenijama dobijao značajnu finansijsku pomoć od SAD.
I danas, 35 godina poslije njegove smrti, izostaje dubinska analiza istorijskog vremena proteklog u Titovom znaku.
